本文目录一览:
- 1、聊斋志异花妖原文及译文
- 2、聊斋志异——喷水(白话文)
- 3、白话聊斋——席方平
- 4、聊斋志异考城隍白话文
- 5、聊斋志异——画壁(白话文)
聊斋志异花妖原文及译文
1、聊斋志异花妖原文及译文如下:劳山下清宫,耐冬高二丈,大数十围,牡丹高丈馀,花时璀璨似锦。胶州黄生,舍读其中。一日,自窗中见女郎,素衣掩映花间。心疑观中焉得此。趋出,已遁去。自此屡见之。
2、异史氏曰:“人之所以异于禽兽者几希,此非定论也。蒙恩衔接,至于没齿,则人有惭于禽兽者矣。至于花姑,始而寄慧于憨,终而寄情于恝。乃知憨者慧之极,恝者情之至也。
3、聊斋志异花妖原文及翻译如下:安幼舆,陕之拨贡生,为人挥霍好义,喜放生,见猎者获禽,辄不惜垂直买释之。会舅家丧葬,往助执绋。暮归,路经华岳,迷窜山谷中,心大恐。一矢之外,忽见灯火,趋投之。
聊斋志异——喷水(白话文)
莱一阳一有个叫宋玉叔的先生,当部曹官的时候,租赁了一套宅院,很是荒凉。有一天夜里,两个丫鬟侍奉着宋先生的母亲睡在正屋,听到院里有扑扑的声音,就像裁缝向衣服上喷水一样。
———《聊斋志异》宋玉叔是山东莱阳人,官至部曹。现在人对「部曹」一词比较陌生。它源于汉朝。
一边走,一边从嘴里往出喷水,那水怎么也喷不完。奴婢惊恐地告诉了太夫人,太夫人也非常惊愕,两个奴婢扶着她在窗户下偷偷地看。
白话聊斋——席方平
《席方平》是《聊斋志异》中颇为精彩的一篇,现将此文约略白话如下: 席方平,山东东安人。
席方平说:“我所遭受的一切冤苦,全都要告!”阎王大怒,命小鬼用锯锯了他。两个小鬼把席方平拉过去,只见一根八九尺高的木柱竖在地上,旁边有两块木板,木板上下糊满血迹。
这则故事讲的是席方平为父伸冤的故事,塑造了席方平这样一个铁骨铮铮不畏强权的形象。借阴间地写阳间事是聊斋惯用的手法,席方平和城隍阎王的争斗其实反映的是小老百姓和贪官污吏的斗争。
《席方平》清代文言短篇小说,是著名小说家蒲松龄所著《聊斋志异》中的一个名篇;《聊斋志异》中很多篇目描写官官相护,对人民进行剥削和压榨。在《席方平》一文中,席方平的父亲被奸人所陷害,方平魂入城隍庙为父亲伸冤。
聊斋志异考城隍白话文
便传叫宋公上殿。下令说:“河南缺一个城隍神,你很称职。”宋公听了,才恍然大悟,随即叩头在地,哭着说:“大神错爱我,叫我去当城隍,不敢推辞。
予姊丈之祖,宋公讳焘,邑廪生。一日,病卧,见吏人持牒,牵白颠马来,云:“请赴试。”公言:“文宗未临,何遽得考?”吏不言,但敦促之。公力疾乘马从去。路甚生疏。至一城郭,如王者都。
考城隍》是《聊斋志异》的第一篇。是一篇宣扬仁孝之德的寓言故事。 文章记叙了宋焘考取城隍一职的事情。宋焘卧病在床,被官差叫去参加考试。接下来作者用虚幻之笔,重点写了阴间众神面试宋焘的场面。
意思是:有的人故意去做好事,虽然是做了好事,但不应给他奖励;有的人不是故意做坏事,虽然做了坏事,也可以不处罚他。出自:聊斋志异开宗的《考城隍》原文节选:俄题纸飞下。视之,八字云:“一人二人,有心无心。
聊斋志异——画壁(白话文)
东边壁上画着天女散花,见其中有一个少女,手里捏着花微笑。樱桃似的小口好像在动,眼波似流。朱举人注目很久,不知不觉神摇意夺,迷迷糊糊的凝神思想。忽然觉得身子轻飘似云,腾云驾雾一半,已经到了壁上。
老僧见有客人进门,便整理了一下衣服出来迎接,引导他俩在寺内游览。大殿中塑着手足都作鸟爪形状的志公像。两边墙上的壁画非常精妙,上面的人物栩栩如生。
江西孟龙潭与朱孝廉一起到都中做客,偶到一寺院,见东边墙上有幅壁画,画中少女十五六岁,美貌无双。画中人眼波流转,似有动意。朱孝廉神魂飘荡,不能自持。老僧明白他的意思,敲击磐磬,墙壁上便出现了门。
画壁聊斋志异原文及翻译如下:原文 江西孟龙潭与朱孝廉客都中,偶涉一兰若,殿宇禅舍,俱不甚弘敞,惟一老僧挂褡其中。见客入,肃衣出迓,导与随喜。殿中塑志公像,两壁画绘精妙,人物如生。